شتر مرغ سواری

در دنیای ورزش‌هایی که شامل حیوانات می‌شوند، اسب سواری از نظر سرعت و محبوبیت جایگاه اول را از آن خود کرده است. اما از نظر منحصربه فرد بودن و مهارت در سواری، شاید اسب سواری نتواند با شترمرغ سواری رقابت کند.هر مسابقه معمولا با ۵ تا ۷ شترمرغ آغاز می‌شود، طول مسیر برابر با مسابقات اسب سواری است و هرکدام زودتر به خط پایان برسد برنده است. شترمرغ‌ها مجهز به زین و افسار مخصوص هستند و شرکت کنندگان کلاه ایمنی به سر دارند که قبل از مسابقه بررسی می‌شود. لوازم جانبی هم شبیه به مسابقات اسب سواری است. شترمرغ سواری همیشه مخاطبان زیادی را به خود جذب می‌کند و به لطف عجیب و دشوار بودنش، هیجان و سرگرمی زیادی برای آن‌ها فراهم می‌کند.مسابقه شترمرغ سواری پیچیده‌تر از مسابقات اسب سواری و سایر مسابقاتی که سوار حیوان می‌شوند.

سرعت شترمرغ به ۷۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد؛ بنابراین همه بازیکنان باید تمرینات سختی را پشت سر بگذارند تا بتوانند تعادل خود را پشت شترمرغ‌های سرسخت حفظ کنند. همچنین بازیکنان باید مهارت‌های ویژه‌ای را کسب کنند تا برای حفظ زین، بال‌های شترمرغ را ناتوان کنند. از همه مهم تر، شرکت کنندگان باید سخت تمرین کنند تا بتوانند شترمرغ را طوری هدایت کنند که در مسیر مسابقه حرکت کند. این یک عامل تعیین کننده برای برد و باخت در هر مسابقه محسوب می‌شود.تا به امروز، مسابقات شترمرغ سواری در بسیاری از مکان‌های آمریکا گسترش یافته و در کنار مسابقات شترسواری و گورخرسواری برگزار می‌شود. مسابقات شترمرغ سواری در شهر چندلر در جشنواره شترمرغ آریزونا در ماه مارس سال گذشته بیش از ۱۰۰هزار تماشاچی از سراسر جهان را به خود جذب کرد.

کوئیدیچ

کسانی که مجموعه داستان‌های هری پاتر نوشته جی.کی رولینگ را خوانده اند، حتما با بازی کوئیدیچ در میان دانش آموزان هاگوارتز آشنا هستند. اما این بار این بازی در دنیای واقعی ظاهر شده است.

طبیعتا، بازیکنان نمی‌توانند مثل شخصیت‌های داستان با جارو‌های پرنده خود در هوا پرواز کنند. اما بازیکنان جارو دارند و باید روی آن بنشینند، جارو در طول بازی نباید بیفتد و باید با آن بدوَند، نه اینکه پرواز کنند. به طور کلی نسخه زمینی کوئیدیچ با تمام قوانین ذکر شده در هاگوارتز مطابقت دارد، به جز یک مورد: اسنیچ طلایی یا توپ طلایی بالدار توسط مردی با پیراهن زرد نگه داشته می‌شود.

بیشتر بخوانید: 

طرفداران این بازی می‌گویند کوئیدیچ زمینی ترکیبی از فوتبال و راگبی است که هفت بازیکن از هر تیم سعی می‌کنند توپ را از یک حلقه کوچک در انتهای زمین حریف رد کنند. این بازی توسط ژاندر منشل، دانشجوی انگلیسی کالج میدلبوری در ورمونت پیشنهاد شده و از سال ۲۰۰۵ بازی می‌شود. در حال حاضر، حدود ۴۰۰ دانشگاه و بیش از ۳۰۰ مدرسه در آمریکا این بازی را انجام می‌دهند. مسابقات جام جهانی کوئیدیچ هم یک رویداد ورزشی نسبتا بزرگ در آمریکاست که در آن ورزشکارانی از ۱۶ ایالت و ۴۶ کالج در نیویورک جمع می‌شوند تا به رقابت بپردازند.

بوکس شطرنج

رشته ورزشی بوکس شطرنج در سال ۲۰۰۳ توسط آقای ایپه رابینگ در کشور آلمان به ثبت قانونی رسید.

در سال ۲۰۱۰ این رشته ترکیبی زیبا و جذاب توسط دکتر فریدون پویا در کشور عزیزمان ایران شناخته شد  که پس از مراحل قانونی از وزارت ورزش و جوانان در سال ۲۰۱۳ مجوزفعالیت کسب نمود .رشته ورزشی بوکس شطرنج با کسب مجوز از وزارت ورزش و جوانان با نامه مستقیم معاون ورزش های قهرمانی وزارت ورزش و جوانان تحت نظارت و پوشش فدراسیون انجمن های ورزشهای رزمی شروع به فعالیت مینماید.

قوانین بوکس شطرنج :

یک بازی کامل متشکل از شش راند دو دقیقه ای شطرنج و پنج راند سه دقیقه ای بوکس می باشد.بازی با یک دور شطرنج و بلافاصله با یک راند بوکس اغاز می شود. که بعد از هر دور بازی بوکس و شطرنج یک دقیقه استراحت  به بازیکنان داده می شود. ممکن است در طی بازی  یک بازیکن حذف شود که توسط داور مسابقه تشخیص داده میشود. حذف بازیکن به این صورت خواهد بود که اگر یک بار بازیکن در بازی بوکس ناک اوت شود یادرشطرنج مات  شود امتیازات او در کل بازی حذف میشود و او بازنده به شمار می رود .حال اگر در شطرنج به بن بست رسید متناسب با امتیازاتی که در بوکس به دست امده قضاوت میشود، مجموع امتیازات در هر دو بازی محاسبه و اعلام می گردد.

تبصره ۱: اگر در حین باز ی شطرنج بازیکنی خطا انجام دهد یا حرکت خود را انجام ندهد توسط داور به او اخطار داده می شود که ممکن است با تصمیم داور بازیکن دیسکالیفه شود.

تبصره ۲: بازیکن باید در کمتر از ده ثانیه در بازی شطرنج بعد از دریافت اخطار حرکت خود را انجام دهد در غیر اینصورت دیسکالیفه خواهد شد.

توضیح: این اخطارها به این منظور در نظر گرفته شده اند که بازیکن در هر دو بازی تلاش خود را به کار گیرد و تنها به امتیازات بوکس تکیه نکنند.

تبصره ۳: در طی بازی شطرنج بازیکنان می توانند از هدفون جهت تمرکز بیشتر استفاده کنند.

درجات فنی سبک در قالب  ۵ سطح با آموزش وزمان بندی : دوره مقدماتی ، دوره متوسط، دوره پیشرفته، دوره عالی و دوره ممتاز بر اساس رده بندی کمربندی تعریف شده است.

تبصره۴: هشت رنگ کمربند به صورت  زرد،نارنجی، سبز (دوره مقدماتی) بنفش، ابی  ،قرمز(دوره متوسط) قهوه ای  ، مشکی (دوره پیشرفته)

دان یک تا چهار (دوره عالی) و دان پنج به بالا (دوره ممتاز) میباشد

استایل مسابقات : بوکس شطرنج – سمی کنتاکت شطرنج – فول کنتاکت شطرنج میباشد که مسابقات جهانی فقط در استایل  بوکس شطرنج و مسابقات ملی در هر کشور در سه استایل میتواند در دوبخش آقایان وبانوان بر گزار گردد .

اهداف رشته ورزشی بوکس شطرنج:

۱- توسعه ورزش مفرح و فکری شطرنج و تلفیق ان با ورزشهایی چون بوکس  ، کیک بوکسینگ،و ورزشهای قدرتی و مبارزه ای به عنوان نشان دادن تجمیع تضادها در ورزش به نیت کنار هم گذاردن نرمی و سختی در یک قالب  خصوصا اینکه اساس ورزشهای رزمی از این خصوصییت نشات گرفته و شعار سبک نیز بر پایه ان یعنی قویترین شخص باهوشترین شخص بوده که می تواند ضمن پویایی ورزشکاران در ضمینه جسم و فکر وی را نیز تقویت نموده  و بتواند روح ورزش را تقویت نماید.

۲- نشان دادن عدم خشونت در ورزش های مبارزه ای به علاقه مندان و خانواده ها .

۳ترغیب نسل جوان و اقشار مختلف جامعه به حفظ تندرستی و سلامتی و ایجاد زمینه مناسب برای مشارکت آنان در فعالیت های منظم، اصولی و قانونمند ورزشی.

۴- ایجاد زمینه های لازم برای حضور قهرمانان – پیشکسوتان – داوران – مربیان و سایر دست اندرکاران ورزشی در عرصه های بین المللی در داخل و خارج از کشور.

۵- ایجاد زمینه های مناسب برای کشف، رشد و پرورش استعدادهای ورزشی ورزشکاران و قهرمانان.

۶- بالا بردن قابلیت های جسمانی و ارتقای سطح کیفیت و مهارتهای فنی – ورزشی براساس اصول و شیوه های علمی ورزشی

۷- کشف و جذب استعدادها و توانمندی های ورزشی آحاد مختلف جامعه و تقویت آنها به منظور رشد و گسترش کمّی و کیفی رشته ورزشی مربوطه.

۸- ایجاد زمینه های مناسب برای طراحی، ساخت و تولید و توزیع مسائل و لوازم استاندارد ورزشی در رشته مربوطه.

۹- استفاده از دانش، تجارب و توانمندی های گروه و مجامع بین المللی ورزشی.

۱۰- احیاء اشاعه ی خصلت های جوانمردی در میان ورزشکاران.

۱۱-یجاد زمینه لازم جهت تأمین رفاه اجتماعی قهرمانان و ورزشکاران.

هاکی زیر اب

هاکی زیر آب چیست What is Underwater hockey:
هاکی زیر آب Underwater hockey یک ورزش زیر آب است که شبیه به هاکی Hockey است. این بازی معمولاً در استخر شنا انجام می شود، جایی که بازیکنان یک پوک را در امتداد پایین فشار می دهند. این بازی اوکتوپوش Octopush (در انگلستان) و UWH نیز نامیده می شود. تیم ها هر کدام 10 عضو دارند که 6 نفر در این رقابت شرکت می کنند. بازی از دو نیمه تشکیل شده است که معمولاً هر نیمه ده تا پانزده دقیقه است. بازیکنان اسنورکل می پوشند و هر از چند گاهی باید برای هوا بالا بیایند. برخی از تجهیزات مورد استفاده عبارتند از: ماسک، اسنورکل، باله، چوب، پوک، کلاه، هلو و گل. چوب ها حدود 30 سانتی متر طول دارند و پوک از حد معمول سنگین تر است (حدود 1.3 کیلوگرم) به طوری که در پایین می ماند. 
تاریخچه ورزش هاکی زیر آب The History of Underwater hockey:
هاکی زیر آب در سال 1954 توسط آلن بلیک Alan Blake، دبیر کلوپ زیرآبی بریتانیایی دریای جنوبی پورتسموث، انگلستان توسعه یافت. او احساس می کرد که برای بهبود مهارت های غواصان به یک ورزش زیر آب Underwater hockey نیاز است. این بازی از طریق نورم لایبک Norm Liebeck، یک مربی استرالیایی اسکوبا SCUBA که این ورزش را در سال 1962 به باشگاه غواصی وانکور وانکواتیکس Vancouver Vanquatics معرفی کرد، به کانادا آمد. امروزه این ورزش در بیش از 20 کشور مختلف از جمله استرالیا، نیوزیلند، فرانسه، هلند، آفریقای جنوبی و… انجام می شود.

 بازی هاکی زیر آب Underwater Hockey Game:
هاکی زیر آب Underwater hockey یک ورزش نسبتاً ارزان برای بازی است. تنها چیزی که مورد نیاز است تجهیزات اولیه غواصی است: ماسک، باله‌ها و اسنورکل. وسایل مخصوص ورزش شامل یک کلاه واترپلو برای شناسایی و محافظت از گوش، یک دستکش برای تیراندازی و یک چوب چوبی یا پلاستیکی به طول حدود 25 سانتی متر است. تیم ها با رنگ چوب ها و کلاه هایشان متمایز می شوند. استخر ایده آل کف تخت، کاشی کاری شده با کاشی های سرامیکی یا شیشه ای لغزنده است و 1.5 تا 2 متر عمق دارد. بازی ها شامل دو نیمه 10 یا 15 دقیقه ای است که بین نیمه ها سه دقیقه استراحت وجود دارد. بازی‌های رسمی شامل دو داور آب، داور عرشه، زمان و دروازه‌بان امتیاز است. این بازی بیشتر به ظرافت، مهارت و کار گروهی بستگی دارد تا قدرت بی رحمانه. بازی بدون تماس است و بسیار سریعتر از آن چیزی است که انتظار می رود

کشتی شصت پا

مسابقات بین‌المللی کشتی شست پا در انگلیس برگزار شد. این شکل از کشتی از جمله ورزش‌های قدیمی در بریتانیا به شمار می‌آید که نخستین دوره آن در سال ۱۹۷۶ برگزار شد. این ورزش شبیه به مچ‌اندازی است، ولی با شست پا انجام می‌شود. دو حریف به ترتیب شست پای راست، سپس شست پای چپ و دوباره شست پای راست را به هم گره زده به زور‌آزمایی می‌پردازند. پا‌های شرکت‌کنندگان پیش از بازی برای جلوگیری از سرایت احتمالی قارچ یا هر نوع عفونت معاینه می‌شوند.

زوربینگ

زوربینگ Zorbing در اصل شکل متفاوتی از تجربه ای ماجراجویانه و هیجان انگیز در ورزش است و طرفداران خاص خودش را دارد. شما در زوربینگ توپ های بسیار بزرگی را می بینید که در دشت یا میان آب بدون کنترل و هدایتگر در حال حرکت اند و ورزشکار درون آن واقع شده است و همراه با توپ غلت می خورد و به این طرف و آن طرف سرخوشانه پرت می شوند.

زوربینگ انواع گوناگونی دارد که مهم ترین شکل آن به لحاظ مکان اجرای آن، در دریا ( آب ) و در دشت ها و سطوح صاف و شیبدار ( خشکی ) می باشند. وسیله ی اصلی و در اصل تنها ابزار این تفریح و ورزش مهیج فقط یک توپ مخصوص بزرگ است. که در ظرفیت های یک نفره و چند نفره ساخته شده اند. جنس و ظاهر این توپ ها پلاستیکی و شفاف است به گونه ای که داخل توپ و ورزشکار درون آن را به راحتی خواهید دید. این توپ ها عموما چند لایه بوده که لایه ی درونی آنها با داشتن مقداری آب نقش ضربه گیر را داشته و همچنین مشکل گرمای درون توپ را برای فرد یا افرادی که داخل آن قرار دارند تا حدی حل می کند.

به طور کلی اجزای تشکیل دهنده ی توپ های ورزش زوربینگ ابتدا توپ هایی کوچک با لایه های محافظ و لایه های هوا می باشند که درون توپ بزرگ تری قرار می گیرند و روی زمین غلت می خورند.

امروزه با گسترش و اضافه کرده شدن علاقه مندان این تفریح مهیج مسابقاتی نیز برای این علاثه مندان در نظر گرفته گردیده است.

افراد برای نحوه ی انجام این ورزش یا تفریح ابتدا می توانند انتخاب کنند تک نفره آن را انجام دهند یا چند نفره و سپس بنا به میل شان توپی با ظرفیت مناسب انتخاب کنند. در حین آن افراد دو حالت را نیز می توانند انتحاب کنند. اینکه درون توپ به طور معلق و آزاد قرار گیرند، و یا به طور بسته و بدون حرکت. معمولا زوربینگ در خشکی در مناطقی صورت می گیرد که دارای تپه ها و پستی بلندی های صاف و یک دست هستند. و زوربینگ های آبی نیز در دریا ها یا استخر های بزرگ صورت می گیرد.

روزبینگ هم دسته بندی بزرگسال دارد و هم با اختصاص دادن و ایجاد شرایطی امکان استفاده ی کودکان را نیز فراهم نموده است.

حمل همسر

مسابقه حمل همسر مسابقه‌ای است که مردان شرکت کننده در مسابقه در حالی که همسران خود را به دوش گرفته‌اند به رقابت بایکدیگر می‌پردازند.پیروز این مسابقه کسی است که در سریعترین زمان و با عبور از موانع در مسیری به طول ۲۵۰ متر زن را حمل کند. مردان می‌توانند هر زن بالای ۱۶ سال را به عنوان همسر نمادین حمل کنند نوع حمل زن در این مسابقات با توجه به محل برگزاری متفاوت است در برخی موارد زنان بر پشت مرد سوار می‌شوند ولی در نمونه استونیایی این رقابت، زن در حالیکه واژگون شده‌است پاهایش بر روی شانه رقابت دهنده قرار می‌گیرد. این رقابت‌ها در چند کشور برگزار می‌شود در فنلاند جایزه برنده مسابقه آبجو است

سپک تاکرا

سپک تاکرا یا والیبال با پا یکی از ورزش‌ها و بازی‌های گروهی بسیار قدیمی بوده و ساخته دست مردم آسیای شرقی و مالزی می باشد که تا به امروز همچنان محبوبیت خود را حفظ کرده و طرفداران خاص خود را دارد. در برخی از باشگاه های ورزشی به افراد علاقه‌مند به این رشته، آموزش های حرفه ای داده شده و علاقه‌مندان می‌توانند به‌سادگی در این کلاس‌ها حضور پیدا کرده و آن را فرا گیرند. مجموعه ما به‌عنوان یک مرکز آموزشی ورزش سپک تاکرا، کلیه فوت‌وفن های این ورزش را به بهترین شکل ممکن و با قیمتی مناسب به علاقه مندان بازی سپک تاکرا، آموزش خواهد داد.

سپک تاکرا یکی از ورزش‌های بسیار قدیمی‌ است که قدمت آن به 500 سال پیش می‌رسد. این ورزش توسط خانواده‌های ثروتمند در مالزی، ابداع وپایه‌گذاری شده ‌است. بازی سپک تاکرا تا به امروز با تغییرات زیادی همراه بوده و قوانین و مقررات زیادی به آن اضافه گردیده است. کلمه سپک تاکرا از دو کلمه سپک و تاکرا تشکیل شده‌است. سپک در زبان مالزیایی به‌معنای ضربه زدن و تاکرا در زبان تایلندی به‌معنای توپ است.

در گذشته توپی که در این بازی مورد استفاده قرار می‌گرفت از جنس چوب بامبو بوده‌است اما امروزه این نوع توپ منسوخ‌شده و از توپ‌های پلاستیکی استفاده می‌شود. در این بازی بیشترین عضوی که بر توپ و ضربه وارد می‌کند پا است بنابراین هر چقدر یک نفر بتواند بالاتر پریده و قدرت بیشتری را بر توپ اعمال کند، هدفمندتر بازی کرده و توپ را بهتر کنترل خواهد کرد.

در اینجا خبری از سالن ورزشی فوتبال  نیست بلکه شکل و ابعاد زمین در این بازی و همچنین ارتفاع تور آن کاملاً شبیه به زمین بدمینتون است. در بازی سپک تاکرا هر تیم سه بازیکن دارد که در دو طرف تور قرار می‌گیرند. در این بازی، بازیکن ها می‌توانند از یک‌بار تا سه بار به توپ ضربه بزنند و تلاش خود را برای آن که توپ بر روی زمین نیفتد به کار می گیرند. در این بازی از همه قسمت‌های بدن از جمله سر، پشت سر، پاها و زانو می‌توان استفاده کرد و از تنها جایی که نمی‌توان استفاده کرد دستها هستند. استفاده از دست، از سرشانه تا انتهای انگشتان، در بازی سپک تاکرا خطا محسوب می‌شود.

در این بازی یک نفر سرویس زننده بوده و دو نفری که در نیم‌دایره‌ی چپ و راست زمین قرار می‌گیرند، در نقش دفاع عمل می‌کنند. سرویس‌دهنده پایه محوری خود را بر دایره‌ای که مخصوص به منطقه سرویس می باشد، قرار داده و سرویس را می‌زند. در واقع دو بازیکن کناری چپ یا راست توپ را به سرویس‌دهنده رسانده و سپس به موقعیت قبلی خود برای دفاع برمی‌گردند و به‌این‌ترتیب بازی ادامه پیدا می‌کند.

این بازی از 3 ست تشکیل شده‌است و هر تیمی که 2 ست از این 3 ست را برنده شده و امتیاز حدنصاب را کسب کرده باشد، برنده محسوب می‌شود. حد نصاب امتیاز در ست اول 15 می‌باشد، اما در ست سوم کسب تنها 6 امتیاز برای پیروز شدن تیم کفایت می‌کند.